017. Nueva Chica

   Otworzyłam leniwie oczy, a obraz z zamazanego po woli przemieniał się w wyraźniejszy. W głowie miałam tylko jedną rzecz – to co dziś mi się śniło. To był taki dziwny sen, bo tak jakbym tam naprawdę była, czuła to. Nie wiem, do czego doprowadza mnie moje chora wyobraźnia, ale z jednej strony sen był miły, a z drugiej śmieszny. Chciałam podnieść głowę, ale zrobiłam to dość raptownie, bo przeszył mnie jej okropny ból.

   - Więcej nie piję. – zajęczałam i wtedy zorientowałam się, że ktoś stoi ciągle w progu mojego pokoju. Spojrzałam w tą stronę i zauważyłam piłkarza z lekkim uśmiechem na twarzy. Nie było widać, że dzień wcześniej, a nawet można by powiedzieć, że tego samego dnia bawił się na weselu przyjaciela z drużyny. Wyglądał na zadowolonego z życia i wypoczętego. Miał na sobie granatowe jeansy i biały T-shirt. Wyglądał jak zwykle, czyli tak jak uważam, dobrze, a może nawet i pociągająco.

   - Na szafce obok masz coś co ci pomoże. – zaśmiał się, pokazując na stojącą obok łóżka małą komodę, a na niej szklankę wody i obok, leżącą tabletkę do rozpuszczenia w niej. Powoli się podniosłam i oparłam o drewniany zagłówek łóżka. Wrzuciłam tabletkę do szklanki i nie czekając aż się rozpuści, upiłam pierwszy łyk.

   - Tak właściwie to co ty tu robisz o… - zacięłam, się spoglądając na zegarek. – O dziesiątej. – spojrzałam na niego.

   - Przyszedłem, bo nie mogłem odpuścić sobie widoku skacowanej ciebie. – zaśmiał się, a ja złapałam za poduszkę i cisnęłam nią w stronę napastnika.

   - Nie tak agresywnie. – zaśmiał się. – Tak właściwie to ty jedyna wróciłaś na noc do domu. – dodał, a ja spojrzałam na niego pytająco.

   - Jak to? Gdzie podziali się Noe i Pep? – zapytałam, a ten wzruszył ramionami.

   - Gdy tu przyjechałem pół godziny temu to ich nie było, dom był w takim stanie jaki był, gdy cię w nocy tu zostawiłem. – podrapał się po głowie. – A teraz radzę ci wziąć prysznic, bo to i kawa którą zaraz zrobię powinno cię postawić na nogi. – mrugnął oczkiem i wyszedł z progu mojego pokoju. O tak, miał rację. Chcę pod prysznic!

 Wygramoliłam się z łóżka, zabrałam jakieś swoje rzeczy i ruszyłam do łazienki. Zdjęłam sukienkę, bieliznę i weszłam pod prysznic. Przekręciłam gałkę i prosto na mnie poleciał strumień ciepłej chłodnej wody. Przymknęłam powieki próbowałam sobie przypomnieć jak najwięcej z wczorajszego dnia. Pierwsza wyszła Noe z Cristianem, potem rozmawiałam z wujkiem o Toni. Przyjechał Leo i okazało się, że zapomniał swojego krawatu z domu, więc musiał wrócić do domu po niego i tak oto sposobem dowiedziałam się gdzie mieszka najlepszy piłkarz świata. Co prawda zostałam w samochodzie na podjeździe, ale zdążyłam zobaczyć, że ma duży, ładny dom, a wokół niego wspaniały ogród. Później dotarliśmy na ceremonię i przyjęcie. Poznałam wielu piłkarzy, znajomych Gerarda ze świata futbolu, a nawet selekcjonera La Roji. W między czasie byłam wyciągana na parkiet, najczęściej przez samego Leo, a potem dosiadłam się do Daniego, Victora i Adriano, co było dalej? No właśnie, co było dalej?! A co z wujkiem i Noelią? Czemu nie wrócili?

  Wyszłam z kabiny i wytarłam ciało ręcznikiem, po czym nałożyłam na siebie swój ulubiony balsam do ciała. Ubrałam czarne, dresowe spodnie i biały top, mokre włosy rozpuściłam i z dłońmi w kieszeniach spodni zeszłam na dół, a tam właśnie z dwoma kubkami gorącej kawy, Leo wychodził z kuchni w kierunku salonu. Od razu podał mi jeden kubek.

   - Dzięki. – uśmiechnęłam się i usiedliśmy razem na kanapie. – Miałam dziś dziwny sen. – rzuciłam, patrząc bezcelowo w ciemny ekran telewizora.

   - Jaki? – zainteresował się, siadając bokiem i przyglądając mi się.

   - Śniło mi się, że… - zacięłam się. – Że kogoś pocałowałam. – dodałam speszona. Nie powiem mu, że śniło mi się, że pocałowałam… Nie no, to zbyt irracjonalne, żeby było prawdziwe.

   - Kogo takiego? – uśmiechnął się, przymrużając oczy, tak jakby chciał siłą ode mnie wyciągnąć z kim całowałam się ‘tej nocy’.

   - Nie myśl, że ci powiem. – prychnęłam.

   - Mam zgadywać? – droczył się ze mną.

   - A zgaduj sobie, ale i tak nie potwierdzę, ani nie zaprzeczę. – powiedziałam i upiłam łyk kawy. Ten roześmiany zaczął wymieniać nazwiska swoich kolegów z klubu, przy czym nabijał się ze mnie. W duchu miałam nadzieję, że nie wyliczy samego siebie, bo pewnie moja twarz stała by się czerwona! Taaaak! Śniło mi się, że go pocałowałam. To było takie za realne jak na sen…

   - Leo, przestań! I tak ci nie powiem.

   - No wiesz, z Barcelony pozostał jeszcze tylko jeden zawodnik, którego nie wymieniłem, no chyba, że mam wymieniać też piłkarzy z innych klubów… - mówił, patrząc na mnie. Ostatni zawodnik? Oboje dobrze wiedzieliśmy, że chodziło o niego samego.

   - Zmieńmy temat! – zawołałam z lekka zestresowana. Ten dalej patrzył się na mnie ze swoim głupkowatym uśmieszkiem, głupkowatym, ale słodkim. – Jak myślisz, gdzie mogło posiać Pepa i Noelię? – zapytałam.

   - Nie wiem, pozostają domysły, ale może zadzwoń do nich. – kiwnęłam głową, na znak dobrego pomysłu piłkarza. Wyjęłam komórkę z kieszeni i najpierw wybrałam numer wujka. Był sygnał, ale nie odbierał. Ponowiłam próby jeszcze z cztery raz, ale to samo. Zrezygnowana, teraz wybrałam numer mojej przyszywanej siostry – u niej od razu poczta.

   - No co jest?! – zawołałam.

   - Może spróbuj do Cristiana? Jeżeli bawił się wczoraj z Noe, to musi coś wiedzieć. – zaproponował Messi. Westchnęłam i znalazłam w telefonie numer starego przyjaciela. Teraz pozostała nadzieja, że odbierze…

***

   Otworzyła swoje oczy i zauważyła, że jest w sypialni, którą po raz pierwszy ujrzała w nocy, gdy tu przyszła. Na krześle obok łóżka leżała jej sukienka, ułożona tak żeby się nie pomięła. Delikatnie się odwróciła i zobaczyła młodego piłkarza, leżącego na boku, obróconego w jej stronę. Mogłaby się tak w niego wpatrywać ciągle. Dla niej wyglądał tak słodko i bezbronnie gdy spał. Co jeszcze było niesamowitego w tej sytuacji? Chłopak leżał obok niej bez koszulki, z nagim torsem. Druga rzecz. Miała na sobie jego koszulkę, która służyła jej wyjątkowo za piżamę. Uśmiechnęła się sama do siebie i znów spojrzała na jego spokojną twarz. Automatycznie przypomniała się jej ich nocna ‘kłótnia’.

  Oboje postanowili, że dziś Noe przenocuje u niego, żeby nie tłuc się po w nocy po mieście. Tak więc weszli do kawalerki piłkarza. Ten od razu poratował przyjaciółkę swoim T-shirtem, w którym miała spać. Gdy dziewczyna wyszła z łazienki, w jego koszulce, chłopak oznajmił, że idzie spać na kanapę, a że ona jest jego gościem, ma zająć jego sypialnię. Noe się oburzyła i zaczęła się kłótnia.

   - Co z tego, że jestem twoim gościem? Łóżko jest twoje.

   - Więc dziś ci je oddaję. Jest o wiele wygodniejsze od sofy.

   - Dlatego ja zmykam na kanapę!

   - Oj przestań.

   - To ty nie chcesz odpuścić. – odpowiedział i spojrzał na duże łóżko w jego sypialni. – To może zrobimy tak. Obiecam, że całą noc będę na swojej połowie, a rączki będę trzymał przy sobie. I oboje będziemy zadowoleni. – zaproponował. Dziewczyna spojrzała na niego i na łózko.

   - Zgoda. – zaśmiała się.

   - Czemu mi się przyglądasz? – wymruczał, nie otwierając oczy, co na początku lekko przestraszyło Delarosę. Dopiero po chwili się przeciągnął, ziewną i otworzył oczy. – Dzień dobry. Jak się spało? – uśmiechnął się.

   - Dobrze, a tobie?

   - Mi również, bo w doborowym towarzystwie. – wyszczerzył rząd swoich białych zębów, co wywołało śmiech u dziewczyny.

   - Jak zorientowałeś się, że na ciebie patrzę? – zaśmiała się.

   - To, moja droga można wyczuć. – uśmiechnął się.

   - Ale z ciebie mądrala. – pokazała mu język.

   - Że ja mądrala? Oooo ty! – zawołał i zaczął ją łaskotać. Śmiała się do rozpuku i prosiła, żeby przestał, ale na próżno.

   - Crisitan… Proszę… Noo… - wołała, pomiędzy śmiechem. Ten przestał, ale odległość pomiędzy nimi była bardzo, bardzo mała. Początkowo szybki oddech Noe teraz się spowalniał i miarkował. Oboje patrzyli sobie w oczy i nawet nie wiedzieli kiedy, ale ich twarze zaczęły się do siebie zbliżać i zbliżać. Nagle usłyszeli dzwonek telefonu Tello. Dziewczyna automatycznie spuściła wzrok i lekko się odsunęła, on zaś przeklną w myślach. Odwrócił się i wziął do ręki swój telefon. Spojrzał na wyświetlacz.

   - Letty. – westchnął i wtedy pomyślał tylko o jednym: Czy to moja kara za to, że zawsze wchodzę i przerywam im w mało odpowiednim momencie? Odebrał. – Słucham cię.

   - Młody, nie wiesz może gdzie jest Noe? – usłyszał w słuchawce.

   - A jeżeli wiem? – uwielbiali się ze sobą droczyć.

   - Więc mi powiedz, bo ani ona, ani Pep nie wrócili na noc do domu. Martwię się o nich. – mówiła.

   - No to tylko ty dziś w nocy byłaś grzeczna? – zaśmiał się szyderczo.

   - Cristian! – zapiszczała.

   - No żartuje. Nic jej nie jest, nic jej nie zrobiłem, ona mi też.  – śmiał się. – Auć! – zawołał, bo oberwał od czerwonowłosej.

   - No dobra, słyszę że tam jest. Od nikogo innego niż ode mnie, albo od nie w tej sytuacji być nie oberwał. Jedna z głowy. – usłyszał spokojniejszy i pewny głos Letici. – Odwieź ją potem, okey? – dodała.

   - Spokojnie, ze mną nic się jej nie stanie. Pa, Letty. – rozłączył się i odłożył telefon. – Siostra cię kontroluje. – powiedział poważnie, do leżącej obok dziewczyny.

   - Beż żadnej informacji nie wróciłam do domu, więc pewnie z Pepem się martwili. – rzuciła, wstając z łóżka.

   - E! Poprawka. Martwiła się sama Letty, bo Pep też nie wrócił. – palnął, po czym dziewczyna gwałtownie się odwróciła i spojrzała na niego pytająco.

   - Serio?! – zapytała, a ten kiwnął głową. Noe zrobiła wielkie oczy. Zabrała swoje rzeczy i ruszyła do łazienki się przebrać.

   Godzinę później.

 Piłkarz podjechał na podjazd domu trenera. Przez całą drogę, nie wiadomo dlaczego spędzili w ciszy.

   - Letty ma od rana gościa. – zaśmiał się, widząc pod domem samochód Messiego.

   - Dzięki Crist, że mnie przenocowałeś i odwiozłeś. – uśmiechnęła się delikatnie i dłonią chwyciła za uchwyt do otwierania drzwi.

   - Poczekaj. – złapał ją za ramię. Ta spojrzała na niego pytająco.

   - Słucham.

   - Co robisz jutro w południe? – zapytał niepewnie.

   - Letty od rana będzie na uczelni, Pep na stadionie, bo macie trening… Siedzę w domu i się nudzę. – odpowiedziała zgodnie z prawdą.

   - Może przyjdziesz na trening, a później pójdziemy gdzieś razem, jeżeli chcesz oczywiście. – uśmiechnął się. Noe udała zamyśloną.

   - W porządku, do jutra. – uśmiechnęła się i pocałowała chłopaka w policzek, po czym wyskoczyła z jego auta.

   - Pa. – odpowiedział już sam do siebie, uśmiechnięty, dotykając czubkiem palców miejsca, gdzie pocałowała go dziewczyna.

***

   - Jestem! – usłyszałam głos Noe, wchodzącej do domu.

   - Czemu nie odbierałaś? – zapytałam, odrywając wzrok od jakiegoś głupkowatego teleturnieju, którego oglądaliśmy z Leo, dla zabicia czasu.

   - Bo bateria mi padła. – odpowiedziała, podchodząc do opieradła sofy. Ja leżałam, wbita w jej kąt, a Lionel to samo, ale w drugi. – Wam to nie za wygodnie? – przewróciła oczami. Wrócił Pep? Podobno też go nie było.

   - No właśnie go nie ma. – odpowiedziałam, kiedy mój telefon zaczął dzwonić. Sięgnęłam po niego i rzuciłam. – No w końcu! To wujek. – westchnęłam i odebrałam. – Gdzie ty się podziewasz? – zapytałam na starcie.

   - Spokojnie, już wracam. Mój telefon został w samochodzie, dlatego nie odpowiadałem. Za niedługo będę. – odpowiedział.

   - No dobra, ale czeka cię tłumaczenie się.

   - Dobrze, dobrze. Będę za jakieś 15 minut. – powiedział i zakończył połączenie.

   - I jak? – zapytali równo Noe z Leo.

   - Już wraca. – odpowiedziałam spokojnie.

   - To chyba dobrze. Ja idę na górę się przebrać. – rzuciła Noelia i już jej nie było.

   - Dlaczego jak tylko myślę, gdzie mógł być wujek, to myślę o jednym miejscu? – pomyślałam głośno.

   - Masz może na myśli… - zaczął Leo.

   - Jeżeli chciałeś powiedzieć: Jego pierwszą i wielką miłość Tonię, to tak. O niej pomyślałam. – lekko się uśmiechnęłam. – Widziałam ich już przecież razem jak byłam małą dziewczynką. Pasują do siebie. Tylko dalej nie wiem rozumiem dlaczego, jeżeli tak się kochali, albo nadal kochają, się rozstali… - spojrzałam na Leo.

   - Czasem, jeżeli się kogoś kocha, to pozwala mu się na odejście. – uśmiechnął się do mnie.

   - Nie zrozumiem tego, pewnie do momentu aż sama tego nie przeżyję. – oparłam głowę o kant oparcia.

   - Noe już wróciła, Pep też za chwilę będzie, więc i ja będę się zbierał. – oznajmił piłkarz.

   - Idziesz już? Nie zostaniesz jeszcze? – zapytałam jak najsmutniej potrafiłam.

   - Mój brat ma się u mnie zatrzymać do jutra, bo ma tu jakieś sprawy służbowe. Za niedługo ma być, a ja obiecałem, że wyjadę po niego na lotnisko. – powiedział wstając.

   - No trudno. – mruknęłam, wstałam z mojego wygodnego miejsca i odprowadziłam go do jego samochodu. – Dzięki ci jeszcze raz za wczoraj i dzisiejszy poranek. – uśmiechnęłam się, stojąc z nim, obok auta.

   - Nie musisz dziękować. – uśmiechnął się i jak to z latynoskim zwyczajem, nachylił się by pocałować mój policzek, ale zanim to zrobił wyszeptał mi to ucha: - Już to zrobiłaś. – dopiero wtedy musnął swoimi wargami policzek i z zawadiackim uśmieszkiem wsiadł do swojego pojazdu. Pomachał mi jeszcze i odjechał. Szczerze? Nie chciałam chyba widzieć wtedy swojej miny. Podziękowałam mu? No mówiłam ‘dziękuję’ rano, ale czy o to by mu chodziło? Bo trochę nie rozumiem… A może mój sen? Nie! Nie mógł być realny, przecież!

 Odwróciłam się na pięcie i z burzą w głowie ruszyłam po woli w stronę wejścia do domu.

 I dlaczego czuje się tak inaczej w jego towarzystwie? Inaczej to może złe słowo by to określić. Przy Messim mogę być sobą, mogę mówić co chcę i myślę. Mogę z nim pogrążać różne tematy, które w rozmowie z nim nigdy się nie skończą. A co jest najciekawsze? To, że gdy jest zdecydowanie za blisko lub mnie dotknie, to czuję albo dreszcze albo takie ciepło rozchodzące się po całym moim ciele. No dobra, ja tu się zadręczam myślami, a dalej nie wpadłam na to, o co mu chodziło z tym podziękowaniem…

 Weszłam do domu, gdy znów usłyszałam dźwięk mojego telefonu, tym razem był to SMS.

   Od: David

  Cześć, jak poranek? Jest kacyk? ; )

No właśnie, jest jeszcze on – David Villa, drugi utalentowany zawodnik Blaugrany, kolejny bez drugiej połówki, wspaniały rozmówca i towarzysz, ale przy nim nie drżą mi dłonie i nie przyśpiesza oddech. Jemu też wiem, że mogę zaufać i na spokojnie porozmawiać, ale to chyba tyle, tak mi się wydaje.

     To: David

  Nie jest tak źle. Żyję ;p A jak u Ciebie?

***

  Wstąpił jeszcze do siebie i zabrał ciemną bluzę z kapturem. Wrzucił ją na siedzenie w samochodzie i dopiero wtedy skierował się na lotnisko, tak jak obiecał, odebrać brata.

 Na miejscu był kilka minut przed lądowaniem samolotu. Zabrał przyciemniane okulary ze schowka i wziął swoją bluzę. Nałożył kaptur na głowę i wysiadł. Zamknął Audi i ruszył w stronę budynku. Wchodząc do środka, usłyszał z głośników damski głos informujący, że samolot z Buenos Aires właśnie wylądował. Zaszył się gdzieś w kącie, by nie zwrócić zbytnio uwagi. Lubił swoich fanów, rozdawać autografy i pozować z nimi do zdjęć, ale po prostu czasem nie miał na to ochoty, tak jak teraz. Dopiero po chwili zobaczył swojego brata, przechodzącego przez szklane drzwi, ze swoją walizką. Mężczyzna nie zauważył go, więc od razu pognał w stronę wyjścia. Leo zaśmiał się pod nosem i pognał za starszym bratem. Szedł przez kilka sekund za nim krok w krok, kiedy w końcu z dłoni zrobił coś na kształt pistoletu i przysunął mu do pleców.

   - Pieniądze albo życie. – powiedział, a raczej się zaśmiał. Dobrze zbudowany, wyższy mężczyzna odwrócił się i roześmiał.

   - Braciszku, dorośnij. – rzekł. Nie przestraszył się tego, tak jakby zrobił to kto inny. Dobrze wiedział od pierwszej chwili kto to. Po pierwsze rozpoznał głos, a po drugiej w dzieciństwie Leo zawsze go tak nabierał, początkowo się mu udawało, ale później Matias nie dawał już sobie kpić z siebie młodszemu rodzeństwu.

   - Witaj bracie. – uścisnęli się mocno i wyszli z budynku. Jak najszybciej dostali się do samochodu piłkarza i wsiedli do środka. – Opowiadaj co u twojej żony i dzieciaków! – zarządził La Pluga.

   - Wiesz, że jak zwykle dobrze. Masz pozdrowienia od całej trójki, plus rodziców, Marii Sol, Rodrigo i jego rodziny. Czyli praktycznie od wszystkich. Lepiej ty opowiadaj co się dzieje tu, w Barcelonie.

   - Co ma się dziać? Treningi, mecze, wyjazdy, konferencje, wywiady, sesje, imprezy u przyjaciół albo po wygranych na stadionie.  Nic nowego.  – odpowiedział, zmieniając bieg.

   - A jak braciszku, z twoimi sprawami sercowymi? Hmmm. – zaśmiał się.

   - Matias!

   - Co Matias, co Matias? Po prostu pytam, bo może kogoś masz, albo się zakochałeś…

   - Powiedzmy, że to rozmowa na wieczór, na spokojnie, przy jakimś piwie. – odpowiedział spokojnie, nie pokazując emocji, związanych z tym, że właśnie pomyślał o młodej bratanicy Guardioli. Zawsze ktoś musiał drążyć mu dziurę w brzuchu na ten temat. Chwilę miał przerwy, gdy przez niecałe pór roku spotykał się z Gabrielą, dziewczyną, która półtora miesiąca temu go zostawiła. Czy cierpiał? Na początku tak, ale później gdy poznał Leticię spłynęło to po ni, jak woda. Może to dzięki niej uświadomił sobie, że Gabri nie była warta, a to co czuje do Letty to coś więcej?

   - Tak więc Leo, nie mogę się doczekać wieczoru. – klasnął w dłonie starszy Messi, a młodszy tylko pokręcił głową.

  Matias poprosił Leo, żeby stanął przy którymś z kiosków. Jako osoba, która zawsze chce wszystko wiedzieć, a w szczególności co się dzieje aktualnie na hiszpańskim rynku, musiał kupić jakiegoś brukowca, bo dobrze wiedział, że znając jego brata, w jego domu nie znajdzie żadnej gazety takiego typu. Tak więc młodszy wykonał prośbę barta i zatrzymał się przy jednym z kiosków. Mężczyzna wyskoczył z samochodu i podbiegł do budki.

   - Dzień dobry, poproszę La Vanguardia. – uśmiechnął się do starszej ekspedientki, a gdy ona sięgała po gazetę, zauważył na wystawie jeden z plotkarskich magazynów, a nie okładce jego brata, w garniturze, idącego w towarzystwie ślicznej rudowłosej dziewczyny, którą trzymał pod ramię. – Niech pani jeszcze dorzuci ten magazyn. – dodał i zapłacił. Zabrał swój zakupiony towar i wrócił do samochodu młodszego brata, który od razu ruszył.

   - Od kiedy ty czytasz takie gazety? – zaśmiał się Leo, widząc, że na kolanach brata leży kolorowe czasopismo. – Zawsze za taką prasę w twoim domu odpowiadała twoja żona.

   - Wiesz, ja też do takiego zaglądam, ale tylko wtedy gdy jest tam coś o moim ukochanym młodszym braciszku, a w szczególności gdy jest na okładce z bardzo ładną dziewczyną. – zaśmiał się.

   - Co?! Co znów napisali? Pokaż!

   - Uspokój się Leo, prowadzisz. Ja ci to przeczytam. Yyyy, strona czwarta. – przeczytał małym druczkiem napis pod okładkowym zdjęciem. Otworzył gazetę i zaczął czytać. – Czyżby Leo Messi się zakochał? Lionel Messi (24 l.) ostatnimi czasy można było zobaczyć w towarzystwie ślicznej rudowłosej dziewczyny, którą również widywano w towarzystwie kolumbijskiej piosenkarki Shakiry, trenera FC Barcelony jak i jej piłkarzy. Kim jest ta nieznajoma? Nowa miłość najlepszego piłkarza świata? Jedno jest pewne – pojawił się w jej towarzystwie na ślubie przyjaciela z klubu Gerarda Pique i wcześniej wspomnianej piosenkarki. Koniec. Leo, i jak mi się z tego wytłumaczysz, hmm? – ciągnął Matias. Piłkarz zatrzymał samochód na czerwonym świetle i wyrwał bratu szmatławiec. Najpierw szybko spojrzał na okładkę. Faktycznie, widniało tam duże zdjęcie jego i Letty wracających razem z wesela Pique, śmiejących się do siebie i wpatrzonych w siebie nawzajem. Nie no, szybcy są. Otworzył w środku i szybko przeleciał wzrokiem tekst, a obok niego cztery maleńkie fotografie. Jedna identyczna do tej z okładki, druga gdy wchodzili wczoraj razem na przyjęcie, trzecia gdy stała z Pepem przed Camp Nou i o czymś rozmawiali, a czwarta w towarzystwie Xaviego i Shakiry w jakimś sklepie z ubraniami.

   - Pokaż ją jeszcze Leo. – zaśmiał się Mat. Leo spiorunował go wzrokiem i rzucił gazetę na tylne siedzenie w samochodzie. – No dobra, dobra. Chyba naprawdę muszę zaczekać do wieczora… Zielone, jedź. – usłyszał i ruszył z zamyśloną miną. O czym myślał? Oczywiste. Myślał o wszystkim, a w szczególności o tym, że media już oznajmiły Letty jego dziewczyną.

***

   Tak więc udało nam się wyciągnąć od Pepa informacje, że faktycznie tą noc spędził u siostry jego asystenta. Ustaliłyśmy sobie z Noe, że my po prostu musimy ich znów zeswatać. Obowiązkowo. A może już sami się zeswatali? Sęk w tym, że wujek nie chce nic powiedzieć…

   Siedzieliśmy we trójkę w salonie, w ciszy. Z Pepem oglądaliśmy jakąś nędzną komedie, rozwaleni na kanapie, a obok Noe siedziała z laptopem przeglądając Internet. Nagle zerwała się i jakby zahipnotyzowana wbiła wzrok w ekran komputera. Oboje z wujkiem spojrzeliśmy na nią zdziwieni. Po chwili dziewczyna wybuchła śmiechem, a wtedy już całkowicie nie wiedzieliśmy o co jej chodzi.

   - Noe, wszystko w porządku? – zapytałam.

   - No prócz tego, że właśnie zostałaś dziewczyną Leo to tak, wszystko w porządku. – mówiła, śmiejąc się.

   - Co?! – zerwałam się usiadłam obok niej. Roześmiany Pep też powoli wstał i stanął za nami, spoglądając na monitor. Na jakiejś plotkarskiej stronie pisało, że Messi ostatnio jest widywany z rudowłosą dziewczyną, czyli mną. Pytania czy to jego nowa miłość, czy to jego nowa dziewczyna. Pisało, że widziano mnie też z innymi piłkarzami FC Barcelony, z ich trenerem, a także z samą Shakirą. Kim jestem? I jeszcze niżej jakieś zdjęcia, z Pepem, z Isabel, najwięcej w obecności Leo, z Davidem, z Cristianem, z Cesciem,  a nawet jak stoję z Xavim w sklepie, wtedy gdy kupowałyśmy z dziewczynami sukienki! Hieny normalnie!

   - Znajdę tego kto to napisał! Niech się już boi! – zawołałam.

   - Kochana, myślisz, że ci się uda? To jest świat mediów. Olej to. – uśmiechnęła się Noelia.

   - Pod koniec tygodnia mam umówiony wywiad. Na pewno będą o to pytać, więc wyjaśnię kim jesteś. Teraz tak jak powiedziała Noe, nie przejmuj się. Ucichnie. – poradził wujek.

   - No, ale… - zajęczałam, wpatrując się w monitor na zdjęcie moje z boiskową ‘dziesiątką’.

   - Letty, nie przeżywaj tak tego! – wtrąciła siostra.

  Pytanie – Jak ja mam tego nie przeżywać? Zostałam okrzyknięta przez dziennikarzy dziewczyną Wielkiego Leo Messiego! Z resztą dziennikarze zawsze muszą sobie coś wymyślić. Zawsze się śmiałam z takich plotek i informacji. Teraz napisali o mnie i to nieprawdę. Tak właściwie, o to co ja się rzucam? Przyjaźnię się z nimi wszystkimi, to pewnie będą o mnie pisać. Życie. No, ale że ja dziewczyną Leo?!

 Wychodząc na górę dostałam SMS – a.

 Od: Leo

 Słyszałaś, że zostałaś moja dziewczyną? L.  – zaśmiałam się, po przeczytaniu wiadomości.

  To: Leo

 Właśnie przed chwilą, ze strony z plotkami.  – odpisałam, a po chwili zamiast odpowiedzi tekstowej, Leo zaczął dzwonić.

   - Ja dowiedziałem się z gazety, którą kupił mój brat, w drodze z lotniska. – usłyszałam, a w tle jakieś szepty. – No i masz tu od niego pozdrowienia. – dodał, a ja się zaśmiałam.

   - W takim razie podziękuj i również go pozdrów. – odpowiedziałam, wchodząc do swojej sypialni.

   - Od razu ci mówię, żebyś się nie przejmowała. Ja przestałam po pierwszych plotkach, wiele lat temu.

   - Wiesz, Leo… To dla mnie nowość, a w szczególności taki, że od razu okrzyknięto mnie twoją dziewczyną.

   - Letty, trzymasz się z nami, więc uwierz, jeszcze nie raz o tobie napiszą, a wtedy już nawet nie będziesz zwracać na to zbytnio uwagi. Pogadają sobie, poplotkują i ucichną, jak zawsze. Wiesz, mój gol to podobno raz był cynk dla mafii, żeby przemycić narkotyki przez granicę, więc wiesz… Różne rzeczy wymyślają. – mówił, a ja sobie wyobrażałam jaką ma minę, czyli mówi do telefonu z uśmiechem na twarzy.

   - Racja. Już późno, a ja muszę wstać rano na uczelnię.

   - W takim razie nie przeszkadzam. Dobranoc, Letty.

   - Miłych snów, Leo. – odpowiedziałam i się rozłączyłam. Samowolnie uśmiechałam się do ekranu komórki. Dlaczego? Czy nawet sama rozmowa z nim tak na mnie działa? 

_________________________________________

Mówiłam sobie, że nie wiem kiedy powstanie rozdział na ten blog, a tu suprise! Jest! A to tylko i wyłącznie dzięki wczorajszemu wydarzeniu! 

Bienvenido Al Mundo Thiago Messi  <3

 Tak mnie to wszystko natchnęło i napisałam!

 Stwierdzam, że to dziecko ma największą liczbę ciotek i wujków na świecie, a nawet i matek ♥ 

I jeszcze ciekawostka, która wyszła wczoraj... 

Pomiędzy synem Leo, a synem Cristiano jest równe 869 dni i co jeszcze ciekawsze pomiędzy ich ojcami jest tyle samo xd 

Co powiecie na to, ze nasze dzieci również będą oglądać zmaganie Messi vs. Ronaldo ? Na to wychodzi ! Nie kończąca się rywalizacja ; ) 
Tak więc rozdział dedykowany wszystkim Cules, a i samemu nowo narodzonemu Thiago ♥